Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem,

jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem.

Obj. 4:1


Gog i Magog - inwazja

                 
                                 
Rozdziały 38 i 39 Księgi Ezechiela zapowiadają na przyszłość zmasowany atak sił zbrojnych sześciu narodów na Izrael. Pięć spośród tych narodów wymieniono w Ez 38,5-6 pod nazwami, jakimi określano je w czasach proroka.
Pierwszy z nich, Persja, to dziś Iran, państwo rządzone obecnie przez islamski fundamentalizm i wyrastające na znaczną potęgę wojskową, dorabiającą się także broni jądrowej.1 Otwarcie dało ono wyraz swojemu zamiarowi unicestwienia żydowskiego państwa Izrael.2
Naród drugi u Ezechiela, Etiopia, nie jest dzisiejszą Etiopią. Tak określano niegdyś obszary znane później pod nazwą Nubii.3 Dziś istnieje tam państwo Sudan, zdominowane przez fundamentalistów islamskich, którzy przy użyciu najbrutalniejszych środków - na przykład krzyżowanie chrześcijan - dążą do stworzenia państwa czysto islamskiego.4
Naród trzeci, Libia, zachodni sąsiad Egiptu, to dziś także państwo islamskie. Jest mocno nastawione przeciwko Zachodowi i przeciwko Izraelowi; wywiady zachodnie uzyskały informacje, że naukowcy z dawnego bloku wschodniego i Związku Sowieckiego znajdują tam właśnie zatrudnienie jako specjaliści od techniki wojskowej.5
Lud czwartego spośród wymienionych narodów, Gomeru, nazywany był też Cymeryjczykami. Żyli oni pierwotnie po północnej stronie Kaukazu, czyli na południu obszaru dzisiejszej Rosji. W czasach Ezechiela przenieśli się na tereny dzisiejszej wschodniej Turcji.6
Naród piąty, czyli Togarma, został przez Józefa Flawiusza utożsamiony z Frygijczykami (Dawne dzieje Izraela I.6, 1 [126]), którzy osiedlili się w Kapadocji w centralnej części dzisiejszej Turcji.7
Zważywszy, że dwa ostatnie narody zlokalizowaliśmy na terenie dzisiejszej Turcji, warto zauważyć, że obecne świeckie władze tego kraju znajdują się pod silną presją fundamentalistów islamskich. Niektórzy obawiają się, aby Turcja nie przekształciła się w nowy Iran.8 Gdyby do tego doszło, wszystkie narody wymienione przez Ezechiela (38,5-6) charakteryzowałaby taka sama wojująca nienawiść wobec Izraela.

Kim jest inspirator inwazji
Pięciu wymienionym przez Ezechiela narodom będzie w ich natarciu na Izrael przewodził szósty. Bóg podał nam jego trzy znamiona:

Nazwa
Przywódcą tym będzie „Gog [z] kraju Magog” (38,2). Hieronim, słynna postać z historii kościoła (345-420 po Chr.) umiejscawiał Magoga na północ od Kaukazu, w sąsiedztwie Morza Kaspijskiego.9 Józef Flawiusz (Ant., I.6,1 [123]) oraz autorzy greccy łączyli nazwę „Magog” ze Scytami.10 Według poprawionego wydania International Standard Bible Encyclopedia główna grupa Scytów żyła w sąsiedztwie Morza Czarnego „od Kaukazu aż po Dunaj”.11 Wygląda zatem na to, że kraj Magog leżał w pobliżu Mórz Kaspijskiego i Czarnego na północ od Kaukazu, czyli na południu dzisiejszej Rosji.

Pozycja polityczna
Przywódca ów jest określony jako „główny książę w Mesech i Tubal” (38,2; 39,1). Starożytni autorzy greccy nazywali lud zamieszkujący Mesech „Moszojami”, źródła asyryjskie natomiast używają nazwy „Muszki”.12 Grupa ta osiadła na obszarze Armenii, „gdzie zbiegają się granice Rosji, Iranu i Turcji”.13
Lud Tubal zaś żył w środkowej części Turcji, zaraz na zachód od Togarmy.14

Umiejscowienie geograficzne
Gog zamieszkuje na „najdalszej [hbr. jarka15] północy” (38,15; 39,2). Ponieważ Ezechiel był prorokiem hebrajskim, położenie geograficzne określał wedle położenia swojej ojczyzny. Wypowiedź z wersetu 38,15 trzeba zatem rozumieć jako wskazówkę, iż Gog jako przywódca nacierającej koalicji przybędzie z dalekich ziemi położonych dokładnie na północ od Izraela. Dziś narodem leżącym w takim właśnie miejscu jest Rosja.
Z dotychczasowych uwag wynikałoby więc, że to Rosja stanie na czele przyszłej inwazji na Izrael, zapowiedzianej w rozdziałach 38 i 39 Księgi Ezechiela. Dlaczego Rosja? Jedną z przyczyn jest jej antysemityzm. W czasach przedkomunistycznych Rosja „słynęła” jako obszar szczególnie okrutnych prześladowań Żydów. Gdy żelazny uścisk komunizmu skrępował ten naród, nie dopuszczano do drastyczniejszych przejawów nienawiści do Żydów. Dziś, gdy komunizm - przynajmniej na jakiś czas - rozluźnił ten uścisk, antysemityzm znów miał okazję, aby podnieść swój ohydny łeb. Niektórzy członkowie stowarzyszenia Pamiat, organizacji o zabarwieniu mocno antysemickim, która dąży do wypędzenia z Rosji wszystkich Żydów, obciążają właśnie Żydów winą za wszystkie problemy tego kraju. Niektórzy widzą w nich nawet źródło zakażeń wirusem AIDS. Wskutek tych złowieszczych tendencji oraz otwarcia granic od początku lat dziewięćdziesiątych trwa masowy exodus Żydów z dawnego Związku Sowieckiego; większość powraca do swej prastarej ojczyzny - Izraela.
Rosja byłaby chętna stanąć na czele takiej inwazji również ze względu na swój status. Według informacji pewnej niezależnej agencji wywiadowczej oficerowie dawnej Armii Czerwonej wierzą, że Rosja mogłaby zachować swój status supermocarstwa nawet rezygnując z komunizmu, gdyby tylko sprzymierzyła się z narodami islamskimi przeciwko Izraelowi.16
Informacji tej odpowiada stwierdzenie rzecznika rządu sowieckiego z początku lat dziewięćdziesiątych: że młodzieży w szkołach poleca się naukę języka arabskiego, a to z tej przyczyny, że zdaniem rządu przyszłość narodu zależy od stosunków z narodami islamskimi na całym świecie.17

Czas inwazji
W wersetach 38,8.16 Bóg ogłasza, że atak na Izrael nastąpi „w latach ostatecznych”, „w dniach ostatecznych”. Miałoby to więc nastąpić już po zebraniu Izraela ze wszystkich na powrót w ojczystej ziemi, kiedy poczuje się on tak bezpieczny i spokojny, że zrezygnuje z wszelkich środków obrony (por. 38,8.11-12.14). Od chwili proklamowania odrodzonego państwa Izrael w 1948 roku na jego ziemi odbywa się zdumiewające gromadzenie Żydów z całego świata. Dziś jednak Izrael nie czuje się jeszcze na tyle bezpiecznie, aby zgodził się zrezygnować ze swego arsenału wojennego.
Ponieważ z Pisma wynika, że w czasie przyszłego panowania Mesjasza nie będzie się w ogóle toczyć wojen (Ps 72,2; Iz 9,5-6; Mich 4,3-4), inwazja ta nie mogłaby nastąpić w Tysiącletnim Królestwie. Czy zatem znajdziemy jakiś wycinek czasu pomiędzy chwilą obecną a Drugim Przyjściem Chrystusa, kiedy Izrael mógłby poczuć się tak bezpiecznie, iż zrezygnowałby ze zbrojeń? Na to wygląda.
Z Dn 9,27 wynika, że na początku swego siedmioletniego panowania - okresu ucisku - Antychryst doprowadzi do zawarcia trwałego na pozór układu z Izraelem.18 Układ ten tak silnie powiąże Izrael z Antychrystem, iż ten ostatni będzie uważał ów naród za swoją własność i swe bliskowschodnie imperium. Układem tym zapewni więc Antychryst bezpieczeństwo Izraelowi, dzięki czemu kraj ten poczuje się tak bezpieczny, iż przestanie łożyć na kosztowną gotowość bojową swych wojsk.
Poczucie to jednak nie potrwa zbyt długo. W połowie okresu ucisku Antychryst zacznie bowiem plądrować Izrael (Dn 9,27; Mt 24,15-21). Wygląda więc na to, że inwazja Rosji i jej islamskich sojuszników nastąpi w pierwszej połowie okresu ucisku, najpewniej pod jej koniec.

Postawa i czyny najeźdźców
Najeźdźcy pomyślą, że skoro Izrael stracił swą czujność, warto skorzystać z okazji, uderzyć nań i złupić jego bogactwa (Ez 38,10-13). Przybędą w takiej sile, że wzbudzą skojarzenia z ogromną chmurą, która okryła kraj (38,9.15-16).

Stanowisko i czyny Boga
Pierwszym posunięciem Boga w tej sprawie będzie właśnie ściągnięcie najeźdźców do Izraela w Jego własnych celach (38,4.16; 39,2). Kiedy zaatakują, On okaże swój zapalczywy gniew, gorliwość (zazdrość) i popędliwość (38,18-19). Bóg osobiście zainterweniuje, aby zniszczyć potężną armię za pomocą gwałtownego trzęsienia ziemi, obsunięć ziemi, paniki, zarazy, ulewnych deszczów, wielkiego gradu, ognia i siarki (38,19-22).
Zniszczenie najeźdźców będzie tak całkowite, że góry i pola Izraela oraz dolina w pobliżu Morza Martwego zapełnią się trupami. Bóg sprowadzi tam ptactwo i zwierzęta, aby je pożerały. Żydzi jeszcze przez siedem miesięcy będą grzebać poległych intruzów, a przez siedem lat niszczyć pozostawioną przez nich broń (39,3-5.9-20). Jeśli inwazja ta nastąpi na krótko przed połową wielkiego ucisku, to znaczy, że jeszcze w pierwszych latach Tysiącletniego Królestwa będzie trwał proces niszczenia tej broni.
Celem Boga realizowanym przez te wszystkie wydarzenia będzie otoczenie siebie chwałą na oczach Izraela i wszystkich narodów i dowiedzenie im swego istnienia i wszechmocy tak wyraziście, aby już na zawsze mieli tego świadomość (38, 16.23; 39,7.13.21-22). W okresie wielkiego ucisku nawróci się wielu Żydów i nie-Żydów (Obj 7). Bez wątpienia więc wypełnienie się proroctwa z rozdziałów 38 i 39 Księgi Ezechiela będzie jednym ze sposobów użytych przez Boga, aby przywieść wielu do Siebie.

Przypisy:

1 „Brain Drain”, U.S. News & World Report 11 XI 1991, s. 30.
2 „Call for Elimination of Israel”, Until vol. 1 (1992) nr 1, s. 3.
3 W.S. LaSor, „Cush”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1979, 1, 839.
4 Elwood McQuaid, „A Window In Sudan”, Israel My Glory IV/V 1994, s. 4-5.
5 „Brain Drain”, op. cit.
6 J.J. Reeve i Roland K. Harrison, „Gomer”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1982, 2, 524.
7 C.J. Hemer, „Togarmah”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1988, 4, 868; „Cappadocia”, op. cit., 1979, 1, 611.
8 „Will Turkey be the Next Iran”, U.S. News & World Report 6 VI 1994, s. 51.
9 „Gog and Magog”, The Jewish Encyclopedia, 1910, VI, 19.
10 „Magog”, The New International Dictionary of the Bible, Zoncervan, Grand Rapids 1987, s. 614.
11 A.R. Millard, „Scythians”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1988, 4, 365.
12 J.A. Lees, „Meshech”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1986, 3, 328.
13 W.W. Gasque, „Ararat”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1979, 1, 233.
14 P.K. McCarter, Jr., „Tubal”, International Standard Bible Encyclopedia (Fully Revised), 1988, 4, 928.
15 John E. Hartley, „yarka”, Theological Wordbook of the Old Testament, vol. 1, Moody Press, Chicago 1980, s. 408.
16 Special Office Brief nr384, 31 I 1992, s. 3.
17 Autor usłyszał to od osoby, której to bezpośrednio zakomunikowano.
18 C.F. Keil, Biblical Commentary on the Book of Daniel, Wm. B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids 1959, s. 366-367.

 

Israel My Glory sierpień/wrzesień 1995.
(Used by permission by The Friends of Israel Gospel Ministry, Inc., Bellmawr, NJ, USA).

                                   

Pisz do nas: kontakt@tiqva.pl